امروز ....
این روسپیانِ ِبی خانه
لَله های بهتر از مادر شده اند !
لااقل ادای ِ آنرا خوب بلدند ....!
مگر من از شما خواستم که برایم طبیب شوید ؟!!
ها .....؟!
حالا در این بیابان
شهروند شهر ِ روان زدگان شده ام
و دایه هایِ سفید پوش
هر روز مرا به ترحم، به دیوانگی ....
دوا می دهند
من در میان ِ این مردگان
ساده، اگرچه بی رویا
راه ِ خود را می رفتم
مگر من گم شده بودم که به اجبار
نشانی ِ این همه بی راهه را یادم دادید .......؟؟!
حالا ذهنم پر از نشانی ِ گم شده است
پر از کوچه های ِ بن بست
پر از فریب و هزار افسوس بی دریغ .............!
سخت خسته ام اما ......
این کوچه را اگرچه بن بست
باز خواهم کرد ............!
درخت باش!
دیگران سبز یا زرد یا سرخ
هرچه باشند ، برگی بیش نیستند
دلت به ریشه ای که به خاک سرد سپردی
گرم باشد
خزان
اگر برای برگ یعنی مرگ
برای درختان یعنی چند نفس سبک بودن!
حال من را کسی توان مداوا نیست .
من در این مه غلیظ گم شده ام .
تو را نمیابم .
تا میگم بارون میگی ابر ا عقیمند...
آخه این ابرا هوا را تیره می سازند ولی هرگز نمی بارند...................!
؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
یک نظریه از عبید زاکانی
خواب دیدم قیامت شده است. هرقومی را داخل چالهای عظیم انداخته و بر سرهر چاله نگهبانانی گرز به دست گمارده بودند الا چالهی ایرانیان. خود را به عبید زاکانی رساندم و پرسیدم: «عبید این چه حکایت است که بر ما ایرانی ها اعتماد کرده نگهبان نگماردهاند؟»
گفت:
«می‌دانند که به خود چنان مشغول شویم که ندانیم در چاهیم یا چاله.» خواستم بپرسم: «اگر باشد در میان ما کسی که بداند و عزم بالا رفتن کند...» نپرسیده گفت: گر کسی از ما، فیلش یاد هندوستان کند خود ما بهتر از هر نگهبانی لنگش کشیم و به ته چاله باز گردانیم